Kilka refleksji natury ogólnej - 4

Dookoła trwają dyskusje, czy pani Mucha ma być nadal ministrem sportu, kto jest winien, że nie zasunięto dachu na mecz Polska - Anglia,  czy Gollob wróci do Polonii Bydgoszcz, co z prezesem Polonii.  Wszyscy ekonomiczni publicyści liczą ułamki procentów przy wskaźnikach bezrobocia, analizują, zapewniają, prognozują.  Trwają jak zwykle bardzo gorące dyskusje o nowelizacji ustawy o aborcji.  Nie mniejsze emocje wywołuje ustawa o in vitro.  Coś tam jeszcze przebąkują o ostatnim expose premiera i nikt już nie wspomina niesprawiedliwej i szkodliwej reformy emerytalnej.  W radiach i telewizjach trwa festiwal tych samych polityków i dyżurnych komentatorów oraz zaprzyjaźnionych fachowców od wszystkiego, którzy zapełniają godziny programów, tymi samymi formami i treściami. Nijaki Miro Drzewiecki /ten od dzikiego kraju/ wypowiada się na temat afery stadionowej, a przecież to jego "chłopcy" zbudowali i zarządzają tym stadionem, nijaki Marcinkiewicz, były premier odbywa kolędę po telewizjach i pluje na swoich byłych kolegów dzięki którym został premierem i może teraz pluć, Giertych i Wołek oraz Kuczyński utopiliby Kaczyńskiego w łyżce wody i dlatego są regularnie zapraszani do TVN-u i Polsatu, aby pluć ile tylko się da.   I tak ten cyrk się toczy, i tak ogłupia się ludzi, tak się nimi steruje i tak się ich wykorzystuje. W tym czasie opozycja walczy o "wolne konopie", organizuje marsze w imię równości, zajmuje się smoleńska katastrofą i obecnością na multipleksie dla telewizji trwam.  Organizuje jakieś debaty, z których nic nie wynika, gdyż nie kończą się konkretnymi wnioskami lub projektami ustaw, na przykład o wprowadzeniu podatku od sprzedaży /obrotowego/ dla handlu, co przyniosłoby.  kilkanaście miliardów złotych do budżetu w skali roku, poprawiłoby konkurencyjność i zmusiło wielkie sieci handlowe do płacenia przynajmniej jakiś podatków w Polsce.  Niestety wszędzie tylko pozorne działania i brak konkretów.   A co mamy naprawdę wokół?  Popatrzmy najbliżej nas i od razu dostrzeżemy kolejne kłamstwa w sprawie budowy bydgoskiego odcinka S5, dowiemy się o przewidywanym / nie wiadomo kiedy/ remoncie dworca Bydgoszcz Główna, zauważymy marazm na bydgoskim lotnisku zarządzanym przez torunian, ale przede wszystkim największym naszym zmartwieniem powinno być to co się wyprawia w bydgoskim Zachemie.  Firma ta zatrudniająca, wraz z firmami współpracującymi, parę tysięcy pracowników, lada dzień ogłosi upadłość.   Ludzie stracą pracę, a często i  sens życia.  Czy to kogoś interesuje?   Czy zajmuje się tą sprawą polski rząd?   A może toruński urząd marszałkowski lub prezydent miasta?   Czy ktoś myśli o utrzymaniu miejsc pracy w tej firmie?  Czy kogoś obchodzą losy tam pracujących?   Jak tworzono koreańskie montownie pod Toruniem to zainteresowanie marszałka, ministerstwa i mediów było ogromne.  Na utworzenie jednego miejsca pracy w tej prywatnej koreańskiej firmie nasze państwo dopłaciło ponad 50 tysięcy złotych, a jak trzeba ratować jeden z najstarszych i największych bydgoskich zakładów to nie ma nic, ani zainteresowania, ani kasy, ani żadnej innej pomocy.  To jak to jest?  Jak już napisałem na lokalnym forum GW:  Ciech  /aktualny właściciel Zachemu/  zagarnął grubą kasę za sprzedaż technologii i rynków zbytu, prezesi wzięli swoje miliony, a kogo teraz obchodzi jakaś "głupia"  bydgoska fabryka?

Moim zdaniem jest to ciąg dalszy złodziejskich prywatyzacji, które uczyniły z naszego kraju, kraj neokolonialny, w którym dobrze wiedzie się rozmaitym prezesom, cwaniakom i kombinatorom.  Jak można obojętnie obok tego przechodzić?  Jak można nie reagować?  Jak można być politykiem i tego nie widzieć? Pytań jest znacznie więcej, ale ten blog to nie miejsce na poważne analizy. Jednak zaraz może pojawić się pytanie:  -owszem, pomagajmy, ale skąd wziąć na to pieniądze?

Przytoczę część wywiadu /luty 2009/ z profesorem Jerzym Żyżyńskim z Katedry Gospodarki Narodowej Wydziału Zarządzania Uniwersytetu Warszawskiego.  Otóż mówi pan profesor:

"Na bilans Polski składają się trzy elementy: rachunek finansowy, rachunek kapitałowy i rachunek bieżący.  Rachunek bieżący mamy ujemny, tj. więcej importujemy, niż eksportujemy.  Ale - co istotne- w bilansie pojawiają się dwie ciekawe rzeczy.  Otóż w rachunku bieżącym jest pozycja pod tytułem "saldo dochodów".  Przedstawia ono skutki przepływów dochodowych z zagranicą.  Otóż to saldo było przez większość ubiegłych lat ujemne, tzn. więcej dochodów wypływało z Polski, niż przypływało, na przykład w latach 90. saldo osiągało wielkość minus 5 mld zł., minus 4 mld. zł., minus 2 mld zł., ale już roku 2002 wyniosło prawie minus 8 mld zł., rok później podwoiło się, a w 2004 sięgnęło 42 mld zł., w kolejnych latach wahało się między minus 35,  44 mld zł.    Co to oznacza?  Oznacza to, że co roku średnio ok. 40 mld złotych jest transferowanych z Polski za granicę.  Po prostu z Polski ciągnie się dochody.  To są konsekwencje błędnie zrealizowanej transformacji, oddania znacznej części majątku w ręce zagraniczne, prywatyzacji na rzecz inwestorów strategicznych, którzy zamiast tworzyć majątek, transferują zyski, dywidendy oraz dochody osobiste.  Miał być zastrzyk kapitału z zewnątrz / patrz Zachem/ , a tymczasem nastąpiło przejęcie kapitału wewnątrz, by wyciągnąć na zewnątrz uzyskane z niego dochody.  W rezultacie tracimy zyski z majątku, który posiadamy, zyski, które powinny zostać w kraju i służyć rozwojowi gospodarki.  W krótkim czasie transfery wzrosły dziesięciokrotnie z 4 do 44 mld zł. rocznie.  To kwota jaką dysponuje, na przykład, NFZ.

To nie koniec. Druga ważna obserwacja: w bilansie płatniczym jest pozycja, która się nazywa  "saldo błędów i opuszczeń".   Skąd się bierze to saldo?  Bilans musi być tak skonstruowany, aby lewa strona równała się prawej - to co wpływa do kraju, musi ze względów księgowych równać się temu, co z niego wypływa.   jeżeli więcej importujemy, niż eksportujemy, to z zagranicy muszą napłynąć środki, dzięki którym możemy ten import zrealizować.  te środki, inwestycje zagraniczne, inwestycje portfelowe i inne są ujawniane w rachunku finansowym.  rachunek finansowy powinien się równać sumie rachunku obrotów bieżących i rachunku kapitałowego.  Ponieważ w skali kraju nie wszystko jest ujawnione i dokładnie policzone, to żeby obie strony się zrównały, wprowadza się dodatkową pozycję "saldo błędów i opuszczeń".   Teoria mówi, że jest to "suma pomyłek i opuszczeń powiększona o wartość nietypowych transakcji" /np. nielegalnie transferowane zyski, oszczędności, nielegalny eksport, dochody, które przywożą emigranci zarobkowi, itd./  To saldo bywało czasem ujemne, a czasem dodatnie, w latach 90. sięgało kilkuset milionów do paru miliardów złotych.  W 2005 roku wyniosło ono minus 10 mld zł..   I oto nagle w 2007 r. pojawia się pozycja minus 31 mld zł., a w 2008 do listopada - już 38 mld zł.   To dowodzi, że gdy zaczynał się kryzys finansowy, z naszego kraju zaczęły nielegalnie wypływać gigantyczne pieniądze.  Prawie 40 mld zł. rocznie nielegalnych transferów.  I o tym się nie mówi w mediach, politycy się tym nie interesują.   Ładnie Komisja Nadzoru Finansowego strzeże naszych pieniędzy... - jeśli dodać 44 mld zł legalnych transferów i 38 mld zl. nielegalnych, to okazuje się że Polska jest "dojna krową".  Około 80 mld zł. rocznie wypływa z naszego kraju.

No cóż, zawsze łatwiej gadać o dachu nad stadionem, prezesie Lacie, czy pani minister, ale rzeczywistość skrzeczy, kasa wypływa, a Zachem jest tego najlepszym przykładem.  I nikt się takimi sprawami nie interesuje.

Zakończę te moje, pewnie zbyt długie, rozważania cytatem z książki "Kolebka"  Waldemara Łysiaka:

 "Nie traf to czy podła fortuna jeno, ale ludzie za prywatą węszący kraj nasz zgubili".

Obyśmy nie musieli powiedzieć tego kolejny raz.

Więcej o prawdziwej sytuacji w bydgoskim Zachemie

Poprzedni post z tego cyklu.