Warto przeczytać - 19

Allan Massie   "Cezar".

Według opisu na okładce to książka ta napisana jest w formie pamiętnika Decymusa Brutusa, przyjaciela i towarzysza broni Cezara, a w końcu jednego z jego zabójców.  Opowieść o Rzymie z okresu schyłku Republiki.  Jej głównymi bohaterami są Cezar, Kleopatra, Cyceron, Antoniusz i Oktawian.
Allan Messie dość swobodnie traktuje materię historyczną, dobrze oddaje koloryt epoki.  Barwnie odmalowane postacie, wartka akcja, intryga i romanse - wszystko sprawia, że książka do końca trzyma w napięciu.   

Tyle opis z okładki.  

Jednak moim zdaniem o ile zgodzić się można z początkowymi zdaniami opisu to już to ostatnie zdanie jest bardzo mylące, a nawet rzekłbym, że nieprawdziwe.  Otóż ta niezbyt gruba książka (tylko 256 stron)  jest w zasadzie refleksją na temat rządów Cezara, jest analizą jego charakteru i opisem motywacji jego działań.   Pokazuje nam ścieranie się poglądów tych, którzy jeszcze wierzą w Republikę istniejącą w tym okresie w Rzymie od prawie 400 lat, z Cezarem i jego poplecznikami, którzy są zwolennikami dyktatury, a później ukoronowania Cezara. Pokazuje okrucieństwo i bezsens wojny domowej (tej od przekroczenia Rubikonu i "kości zostały rzucone").   A przede wszystkim jest pewnego rodzaju traktatem filozoficznym dotyczącym postaw ludzi z okresu przełomu er.   Traktatem, w którym autor, pewnie dosyć swobodnie wkłada w usta głównego bohatera czyli Decymusa Brutusa wiele analiz i ocen sytuacji, ocen postaw bohaterów książki, analiz ich motywacji, a także przytacza wiele powiedzeń, mądrości i przysłów z tamtego okresu, a jakże aktualnych do dzisiaj.  I według mnie to właśnie owe mądrości oprócz niesamowicie realistycznego opisu życia prywatnego i publicznego są podstawowymi wartościami tej powieści. 

Dla zobrazowania tego co mam na myśli przytaczam kilka z owych Powiedzeń i mądrości:

"Prawdę mówiąc, opisy bitew rzadko oddają dobrze bieg wydarzeń. A właściwie nawet nie o to chodzi.  Oddają go aż za dobrze.  Historycy nadają im kształt, którego w rzeczywistości wcale nie miały.  Przypisują dowódcom o wiele większy wpływ na wydarzenia, niż ci go w gruncie rzeczy maja."

"Dwa uczucia rządzą światem i kierują zwykłym człowiekiem: obawa i chciwość."

"Sposoby za pomocą których reforma jest wprowadzana, mogą podważyć wszelkie korzyści, które w innych okolicznościach owa reforma by przyniosła."

"Niewielu ludzi umie oprzeć się pokusie usprawiedliwiania swojego postępowania troską o dobro publiczne."

"Zawsze znajdzie chwalebne uzasadnienie dla wszystkich swych pragnień, choć prawdziwa przyczyna będzie zupełnie inna."



Książkę czyta się lekko i pomimo wielu brutalnych opisów, przyjemnie.

POLECAM


Poprzedni post z tego cyklu.