Leszek - odcinek 48

Zanim przejdziemy do następnego etapu naszej pisaniny to spójrzmy najpierw w Terminarz Technika Naczelnej Organizacji Technicznej w Polsce  (XXX rok wydawnictwa) w którym to terminarzu Leszek zapisał pod datą 22.02.1982 rok pobyt -Gdańsk, a w następnym dniu także Gdańsk.  Zaś w dniach 24.02.1982 i 25.02.1982 zapisał  - Karsznice.  Następnego dnia była to Bydgoszcz, a potem była wolna sobota. 22.02.1982 ponownie Gdańsk i następnego dnia także Gdańsk, a 24.01. ponownie Karsznice.  02. 03.1982 był w Inowrocławiu, a 03.02 1982 w Toruniu.  08.03.1982 i 09.03.1982 w Prądocinie, a 10.03.1982 w Laskowicach. Kolejnego dnia czyli w dniu 11.03.1982 w Karsznicach.  Zaś 12.03.1982 był we Włocławki, a potem była znowu wolna sobota.  A te wolne soboty to wcale nie były wówczas takie oczywiste, lecz były z góry określone i wszyscy socjalistyczni pracownicy z utęsknieniem na nie czekali.

15.03.1982 znowu Gdańsk.  16.03.1982 Włocławek, a 17.03.1982 Inowrocław.  18 i 19. 03 1982 Karsznice, a 20.03.1982 Bydgoszcz.  22.03.1982.  23.03.1982 Grudziądz, a 24.03.1982 Inowrocław Rąbinek, zaś 25.03.1992 Toruń Kluczyki.  I tak codziennie Leszek jeździł i nadzorował.  02.08 1982 roku był w Aleksandrowie Kujawskim gdzie nadzorował rozbudowę sanatorium kolejowego, a 03.08.1982 był w Otłoczynie, gdzie nadzorował budowę sieci wodociągowej.  06.08.1982 był w Grudziądzu, a 09.08.1982 w Chojnicach.  I tak codziennie w innej miejscowości i na innej budowie. Często, jednego dnia, przejeżdżał nawet po kilkaset kilometrów koleją.

Przeskakując kilka lat, 16.05.1984 roku znajdujemy się na przekazaniu placu budowy pod przyłącze wodociągowe w Nieszawie, a 17.05.1984 roku Leszek kontroluje roboty na budowie stołówki w Iławie. Zaś 18.05.1984 odbiera roboty w kompresorowni w Chojnicach.  21.05.1984 to spotkanie u dyrektora sanatorium kolejowego (pana Grobelskiego) w Inowrocławiu w sprawie węzła c.o i automatyki oraz sprawdzenie cyrkulacji c.w.  (c.o - centralne ogrzewanie, c.w. - ciepła woda) oraz sporządzenie bilansu potrzebnej mocy cieplnej na miesiące V-IX dla zawarcia umowy z ZEC Inowrocław.  24.05.1984 WPWiK Toruń - uzgodnienie wykonawstwa przyłącza wodociągowego w Nieszawce.  28.05.1984 Iława - spotkanie na budowie stołówki z wykonawcami robót, sanepidem i USO Olsztyn.

31.05.1984 narada w Gdańsku.  12.06.1984 Przydwórz, a 13.06 1984 Grudziądz, zaś 14.06.1984 Wodek.  18.06.1984 Aleksandrów Kujawski - sprawa dwustronnego zasilania w ciepło pawilonu nr 1 i łącznika w sanatorium kolejowym.  19.06.1984 Wierzchosławice, a 25.06.1984 Chojnice.  I tak codziennie.

Przeskakujemy do 13.07 1984 czyli do narady koordynacyjnej na budowie magazynu ekspedycji ekspresowej w Toruniu i zaraz potem do 26.09.1984 do Karsznic na egzekutywę KZ (komitetu zakładowego) węzła Karsznice w sprawie wyboru koncepcji uporządkowania gospodarki wodno-ściekowej dla osiedla kolejowego w Karsznicach.

I tak codziennie i tak podobnie.  Tysiące kilometrów koleją każdego miesiąca.  Dziesiątki miejscowości i setki budów.

Ci sami koledzy i ci sami współpracownicy.  Kontrole, narady, objazdy, spotkania, uzgodnienia, koordynacje, wnioski racjonalizatorskie, nagrody, premie, odznaczenia.  Praca bardzo ciekawa, urozmaicona, samodzielna i satysfakcjonująca.  ALE.

Co do tego "ALE"  to w kolejnym odcinku zmienimy całkiem konwencję i przejdziemy do kolejnego rozdziału leszkowego życia.   Będzie ono opisane w odrębnej opowieści o uroczym tytule "Bogusław".

Ciąg dalszy - "Bogusław"